Ο Ξυπόλυτος Ταχυδρόμος

Έναν αιώνα πριν τους Σκληρούς του Μαϊάμι ή το CSI  Miami ή γενικότερα οτιδήποτε μαρτυρεί τον ζωντανό κοσμοπολίτικο χαρακτήρα της Φλόριντα, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ακόμη και το 1885 δεν υπήρχε σιδηρόδρομος ή και απλός δρόμος που να συνδέουν την ανατολική ακτή της Φλόριντα με το Μαϊάμι.  Στην πραγματικότητα απλά πράγματα όπως το να στείλει κανείς ένα γράμμα είχαν την δική τους ιστορία.
Μέχρι και το 1885 για να μεταφερθεί ένα γράμμα από τα χωριά γύρω από την Λίμνη Γουόρθ (πήρε το όνομα από την λιμνοθάλασσα ανατολικά της περιοχής) μέχρι το Μαϊάμι χρειαζόταν αρκετή προσπάθεια. Έτσι τα γράμματα ταξίδευαν με καράβι μέχρι το Τζάκσονβιλ, μετά με το τρένο μέχρι το Σένταρ Κι, με ατμόπλοιο μέχρι το Κι Γουέστ και με σκούνα μέχρι τον Κόλπο Μπισκέιν όπου και κυριολεκτικά πετούσαν τον ταχυδρομικό σάκο από το κατάστρωμα για να τον πιάσει μια βάρκα η οποία και τον έβγαζε στην στεριά. Όλη αυτή η διαδρομή λοιπόν ήταν χρονοβόρα.
Το 1885 δημιουργήθηκε το δρομολόγιο Star Mail, και ο πρώτος στον οποίο ανατέθηκε ήταν ο E. R. Bradley. Αυτό το δρομολόγιο είχε την εξής ιδιαιτερότητα, ο ταχυδρόμος έπρεπε να κωπηλατήσει μόνος του 45 χιλιόμετρα κυρίως στο ξεκίνημα του ταξιδιού από τη Γουέστ Παλμ Μπιτς  μέχρι το Χυπολούξο. Στην συνέχεια να περπατήσει ξυπόλυτος 65 χιλιόμετρα πάνω στην άμμο μέχρι το Μαϊάμι, ακολουθώντας την παραλία, με τον ταχυδρομικό σάκο στον έναν ώμο και τα παπούτσια στον άλλο. Συνολικά 110 χιλιόμετρα διαδρομής τα οποία και διένυε ξανά στον δρόμο της επιστροφής (σύνολο 220) κρατούσαν τον ξυπόλυτο ταχυδρόμο σε αποστολή για έξι μέρες!

Η σφραγίδα της πόλης Hypoluxo

Το 1887 ο δεύτερος ξυπόλυτος ταχυδρόμος έμελλε να γίνει και ο πιο γνωστός. Το όνομά του ήταν James Edward Hamilton. 124 χρόνια πριν λοιπόν, εξαφανίστηκε χωρίς ίχνη και ποτέ δεν βρέθηκε το πτώμα του. Τα ρούχα του βρέθηκαν στην μια μεριά του Κολπίσκου Χίλσμπορο, ενώ η βάρκα που θα χρησιμοποιούσε για εκείνο το τμήμα της διαδρομής από την άλλη πλευρά. Οι έρευνες κατέληξαν πως ο James E. Hamilton δεν βρήκε την βάρκα του (την οποία κάποιος κακοήθης ή πλακατζής είχε μετακινήσει στην αντίπερα όχθη) στην θέση της και κολύμπησε μέχρι την άλλη πλευρά για να την ανασύρει και χρησιμοποιήσει για την μεταφορά της αλληλογραφίας.
Στην προσπάθειά του να κολυμπήσει απέναντι πνίγηκε ή/και δέχτηκε επίθεση από αλιγάτορες και καρχαρίες που ζουν στα εκεί νερά. “Κάποιος ξένος” είχε συλληφθεί και κατηγορηθεί ως ο κακοήθης που μετακίνησε την βάρκα αλλά μιας και τελικά αθωώθηκε των κατηγοριών το όνομά του δεν καταγράφηκε. Μετά τον θάνατο του Hamilton την διαδρομή ανέλαβε ο Andrew Garnett  που μέχρι τότε ήταν διευθυντής του ταχυδρομείου της περιοχής. Ο Garnett εκτελούσε την διαδρομή μέχρι και το 1893 όπου και φτιάχτηκε σιδηρόδρομος στην περιοχή.

Από αριστερά προς δεξιά, ο τρίτος κύριος είναι ο Garnett και ο τέταρτος ο Hamilton

Το 1943 ο Θεόδωρος Πραττ, στο βιβλίο του “Ο ξυπόλυτος ταχυδρόμος / The Barefoot Mailman” εμπνεύστηκε από την ιστορία του Hamilton και ενώ άλλαξε αρκετά από τα γεγονότα, ήταν και ο εμπνευστής του όρου “Ξυπόλυτος Ταχυδρόμος”. Αργότερα, το 1951 το βιβλίο μεταφέρθηκε στην μεγάλη οθόνη στην ομώνυμη ταινία.

Το άγαλμα του ξυπόλυτου ταχυδρόμου κοντά στον φάρο του Χίλσμπορο

Αρκετά χρόνια μετά, στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ο Milton O. Carpenter, δημιούργησε ένα υβρίδιο μεταξύ της Sophrolaeliocattleya* Madge Fordyce και της Laelia briegeri. Η Βασιλική Βοτανολογική Εταιρία (Royal Horticulture Society) στην Αγγλία – είναι η υπεύθυνη αρχή για την εγγραφή νέων υβριδίων στον κατάλογο με τις ορχιδέες – απαιτεί πάντα ο εκάστοτε δημιουργός νέου υβριδίου να παρέχει 2 επιλογές ονομάτων, μιας και ως δημιουργός είναι και αυτός που το “βαφτίζει”. Ο Carpenter λοιπόν είχε επιλέξει να δώσει το όνομα Sophrolaeliocattleya (Slc. για συντομία) Margaret Harris. Η Margaret ήταν η γυναίκα του Clyde Harris ενός επιστήθιου φίλου του Carpenter. Επίσης η Margaret στο παρελθόν είχε διατελέσει ως πρώτη γραμματέας της Αμερικάνικης Εταιρίας Ορχιδέας (AOS).
Υπήρξε όμως ένα πρόβλημα, υπήρχε ήδη ένα υβρίδιο που κάποιος είχε αφιερώσει στην Margaret δίνοντας το όνομά της, συγκεκριμένα ήταν η Brassolaeliocattleya Margaret Harris. Έτσι η Βασιλική Βοτανολογική Εταιρία επέλεξε το δεύτερο όνομα επιλογής που είχε ορίσει ο Carpenter: Slc. Barefoot Maiman. Το πλήρες όνομα της Margaret ήταν … Margaret Garnett Harris και ήταν κόρη Andrew Garnett  ενός από τους ξυπόλυτους ταχυδρόμους πιο πάνω.

*Πλέον το γένος έχει μετονομαστεί σε Cattlianthe, άρα και το φυτό της ιστορίας μετονομάστηκε σε Cattlianthe Barefoot Mailman.
Πηγές:
Περιοδικό “Οχιδέες” της Αμερικάνικης Εταιρίας Ορχιδέας “Ιανουάριος 2005”