Ικεμπάνα

Ικεμπάνα με λίγα λόγια είναι η Ιαπωνική τεχνική διαμόρφωσης και διατήρησης κομμένων λουλουδιών. Αποτελεί ολόκληρη αισθητική και ίσως φιλοσοφική θεώρηση περί ισορροπίας και συμβολισμών στον ανθοστολισμό. Έτσι σε μια σύνθεση λουλουδιών διαφορετικά τμήματα συμβολίζουν τον ουρανό, τη γη και τον άνθρωπο (ή τον ήλιο, το φεγγάρι και τη γη).

Έναν χρόνο πριν η ισορροπία και χιλιάδες άνθρωποι επηρεάστηκαν από τον μεγάλο σεισμό στην Ιαπωνία. Η τραγικότητα της κατάστασης έχει τόσο καλά καταγραφεί από τα μέσα ενημέρωσης και παρά τον έναν χρόνο που πέρασε, ακόμη με μια απλή αναζήτηση στο ίντερνετ μπορεί κανείς να σταθεί με δέος μπροστά στην καταστροφική μανία της φύσης. Την προηγούμενη Τετάρτη 14/3 η Ιαπωνική πρεσβεία οργάνωσε μια δεξίωση – ετήσιο μνημόσυνο, ώστε να ευχαριστήσει τους Έλληνες που είχαν εκφράσει την συμπαράστασή τους, είχαν στείλει συλλυπητήριες επιστολές ή και είχαν προσφέρει οικονομική βοήθεια.

Βρέθηκα λοιπόν και εγώ εκεί, να κρατώ ενός λεπτού σιγή στην μνήμη των θυμάτων.

Στον χώρο υπήρχε έκθεση φωτογραφίας, με εικόνες από τον σεισμό. Εικόνες που μέσα στην καταστροφή απέπεμψαν αισιοδοξία. Ένα παλιό πρόχειρο τετράδιο που βρήκε μια μαθήτρια, δυο παππούδες που ξανάσμιξαν. Σωστικά συνεργεία σε στιγμές επιτυχίας. Μακρινές φωτογραφίες με το μέγεθος τις καταστροφής. Ένας λαός που μετά από μια τέτοια μεγάλη καταστροφή δούλεψε για να ξεπεράσει το πλήγμα και να ξαναχτίσει ότι γκρεμίστηκε σε μερικές στιγμές.

Επιπλέον υπήρχε μια έκθεση από ζωγραφιές παιδιών. Σε πολλά από τα έργα μικρών μαθητών υπήρχαν υποσημειώσεις τους. Κάποιο από αυτά είχε ζωγραφίσει τον εαυτό του ποδοσφαιριστή λέγοντας πως το αποφάσισε μετά τον σεισμό, κάποιο άλλο είχε σχεδιάσει την γη περιτριγυρισμένη από παιδιά με ενωμένα τα χέρια, δεν μπόρεσα παρά να θυμηθώ το “αν όλα τα παιδιά της γης πιάναν γερά τα χέρια…” από το Γαϊτανάκι της Ζωρζ Σαρή. Δυστυχώς οι φωτογραφίες από κινητό λόγω φωτισμού βγήκαν θολές οι περισσότερες. Κάποια άλλα είχαν γράψει “ευχαριστώ” στα ελληνικά, με εκείνα τα μεγάλα γράμματα που όλοι μας κάναμε στα πρώτα μας μαθήματα γραφής. Όλες οι ζωγραφιές μου υπενθύμισαν πως οι άνθρωποι τελικά διαφέρουμε ελάχιστα μεταξύ μας. Τις ίδιες ζωγραφιές είχα κάνει και εγώ παιδί, μάλλον και εσύ.

Μετά από σύντομες ομιλίες είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε μερικές από τις γεύσεις της Ιαπωνικής κουζίνας αλλά και σε μορφή βίντεο να δούμε μερικές εικόνες από την εκεί καθημερινότητα. Στον χώρο υπήρχαν φυσικά συνθέσεις Ικεμπάνα όπου συμπεριλαμβανόταν και κομμένες ορχιδέες.

Ένας χρόνος ίσως να μην είναι αρκετός για να ισορροπήσουν ξανά οι ζωές που επηρεάστηκαν ή να απαλύνει ο πόνος από τον χαμό άλλων. Το εύχομαι όμως.