Ορχιδέες ψηλά

Λένε πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει έναν μαγικό τρόπο να ξεχνά τις άσχημες αναμνήσεις και να θυμάται μόνο τις ευχάριστες. Δεν ξέρω αν έχουν δίκιο όσοι το υποστηρίζουν αλλά σιγά-σιγά αρχίζω και συνηθίζω στην ιδέα της απώλειας. Προσωπικά πιστεύω πως πρέπει πάντα κανείς να προσπαθεί να βρει κάτι θετικό ακόμη και σε μια δυσάρεστη κατάσταση. Έτσι σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία για “ιπτάμενες” ορχιδέες.

Με την βιασύνη να προλάβω την τελευταία πτήση και την συναισθηματική φόρτιση μιας και πήγαινα στην κηδεία, είχα ξεχάσει να πάρω μαζί μου τα λουλούδια ορχιδέας που είχα επιλέξει από το σπίτι. Όταν αργότερα το θυμήθηκα ήμουν στην Αττική Οδό οπότε και ήταν ήδη πολύ αργά.

Με μεγαλύτερη ψυχραιμία λοιπόν, για το 40ήμερο μνημόσυνο της περασμένης Κυριακής, το θυμήθηκα. Έτσι έκοψα 2 ανθοφόρους μίσχους μιας λευκής φαλαινόψις που ήταν σε ανθοφορία. Ο πατέρας μου άλλωστε μετά από ένα χειρουργείο τον περασμένο Ιούλιο όπου και τον φιλοξένησα 2 εβδομάδες είχε εκφράσει τον θαυμασμό του προς μια λευκή φαλαινόψις.

Πρώτο θετικό σημείο παρά το δυσάρεστο του ταξιδιού ήταν ο τρόπος με τον οποίο μετέφερα τα άνθη στο αεροπλάνο χωρίς να μαραθούν. Για όσους δεν ταξιδεύουν αεροπορικώς θα πρέπει να σημειώσω πως για λόγους ασφαλείας υπάρχει ένας περιορισμός σε ότι αφορά υγρά. Έτσι δεν μπορεί κάποιος να πάρει κομμένα λουλούδια μέσα σε νερό αλλά μόνο ως ανθοδέσμη. Αυτό που σκέφτηκα και που δέχτηκαν τόσο στον έλεγχο όσο και στο αεροπλάνο ήταν το εξής:

Στο σπίτι, πήρα μια μικρή πλαστική σακούλα τροφίμων έβαλα μέσα τα κοτσάνια μαζί με νερό και με ένα λαστιχάκι την έκλεισα καλά ώστε να μην μπορεί να διαρρεύσει. Λίγο πριν τον έλεγχο στο αεροδρόμιο άδειασα το νερό στην τουαλέτα και τύλιξα τα κοτσάνια σε μια βρεγμένη χαρτοπετσέτα. Μετά τον έλεγχο πέταξα την χαρτοπετσέτα και γέμισα εκ νέου με νερό την σακούλα η οποία έκλεισε καλά με το λαστιχάκι. Έτσι μέσα στο αεροπλάνο το μόνο που έκανα ήταν να βάλω την σακούλα στην θήκη μπροστά από την θέση μου χωρίς να ανησυχώ για διαρροές ή για τυχών αφυδάτωση των λουλουδιών.

Σίγουρα θα μπορούσα απλά να αγόραζα λουλούδια ή ένα φυτό από το εκεί ανθοπωλείο, αλλά νομίζω δεν θα ήταν το ίδιο. Πολλές φορές άλλωστε δίνουμε ιδιαίτερο νόημα όταν προσφέρουμε άνθη. Διαφορετικό νόημα ανάλογα με την χειρονομία, το χρώμα, το είδος ακόμη και αν είναι “κλεμμένο” από ξένο κήπο, αν είναι μεγαλωμένο από εμάς ή αγορασμένο από ανθοπωλείο.

Κάπως έτσι φτάνουμε στο δεύτερο θετικό του ταξιδιού. Σε όλη την διάρκεια της πτήσης μια από τις αεροσυνοδούς κάθε (μα κάθε) φορά που πέρναγε από τον διάδρομο, κοίταζε επίμονα τα λουλούδια. Κάποια στιγμή όσο μου σέρβιρε το τσάι μου, με ρώτησε:

-τι όμορφα λουλούδια είναι αυτά; πως τα λένε; τα έχω ξαναδεί και μου αρέσουν πολύ! νομίζω όμως σε γλάστρα τα είδα μόνο.

Αφού της εξήγησα πως είναι λουλούδια ορχιδέας φαλαινόψις και πως απλά τα έκοψα από την γλάστρα συνέχισε με την εργασία της, αλλά άλλες δυο – τρεις φορές έριχνε κλεφτές ματιές περνώντας.

Υπό οποιαδήποτε άλλη συνθήκη που κάποιος θα θαύμαζε τόσο πολύ τα λουλούδια μου… πολύ απλά θα τα πρόσφερα. Έτσι απλά, χωρίς ιδιαίτερο νόημα στην χειρονομία, απλά για να χαρεί. Είχα όμως ενδοιασμούς μιας και πήγαιναν για συγκεκριμένο σκοπό. Φυσικά αυτή δεν το ήξερε, μπορεί να νόμιζε πως ήταν για κάποια κοπέλα, μπορεί να φαντάστηκε πως θα τα κρατούσε κάποια νύφη ή μπορεί να σκέφτηκε πως μου τα προσέφεραν γιατί είχα τα γενέθλιά μου. Εκτός από το όνομα του λουλουδιού άλλωστε δεν με ρώτησε για το που προοριζόταν.

Τότε θυμήθηκα μερικές από τις καλές στιγμές. Θυμήθηκα πως ο πατέρας μου ενώ ήταν πιστός στην μητέρα μου, δεν έπαψε ποτέ να θαυμάζει το ωραίο φύλο. Θυμήθηκα πολλές στιγμές που είχε εκφράσει τον θαυμασμό του για κάποια όμορφη παρουσία στην τηλεόραση. Δεν μπόρεσα να θυμηθώ καμιά στιγμή που να είπε κάτι πρόστυχο σαν σχόλιο, απλά αξιοπρεπή σχόλια θαυμασμού θυμήθηκα μόνο.

Στην έξοδο από το αεροπλάνο έκοψα ένα λουλούδι από τον έναν μίσχο. Η αεροσυνοδός ήταν εκεί για να πει καλησπέρα σε όλους τους επιβάτες κατά την αποβίβαση. Της το πρόσφερα, χωρίς λόγια, έκανα απλά με το χέρι μου ένα νεύμα προς το κεφάλι μου. Αμέσως το κατάλαβε και με μια από τις φουρκέτες που κρατούσαν τα μαλλιά της ψηλά, έπιασε το λουλούδι στα μαλλιά της. Με ευχαρίστησε. Χάρηκα που την είδα με λουλούδι στα μαλλιά. Νομίζω και ο πατέρας μου. Τα υπόλοιπα τα άφησα στο μνήμα την επόμενη μέρα.