Ορχιδέα Άνοιξε

Στο σχολείο μου, το μάθημα του Σ.Ε.Π. (σχολικός επαγγελματικός προσανατολισμός) ήταν αυτό που κανείς δεν έπαιρνε στα σοβαρά. Ξέρετε, ήταν αυτό που δίδασκε πάντα ο πιο εκκεντρικός καθηγητής, αυτό που πάντα ακυρωνόταν για να καλύψουμε διδακτέα ύλη άλλων μαθημάτων, ο χρόνος στον οποίο διαβάζαμε για το διαγώνισμα της επόμενης ώρας και γενικά το μάθημα που συνήθως εκτροχιαζόταν και γινόταν η ώρα του χαβαλέ. Μεταξύ μας, περισσότερα είχα μάθει για τα διάφορα επαγγέλματα βλέποντας Σουσάμι Άνοιξε παρά από το σχετικό μάθημα. Συμπτωματικά το Σουσάμι Άνοιξε ήταν και το θέμα στο οποίο έπρεπε να εξεταστώ ως ειδικό μάθημα στις πανελλήνιες, πέραν των μαθημάτων δέσμης.

Θέματα Πανελληνίων (από το χίλια εννιακόσια τόσο...)

Θέματα Πανελληνίων (από το χίλια εννιακόσια τόσο…)

Εκτός της μετάφρασης, μέσα στα θέματα ήταν και η συγγραφή ενός άρθρου με το τι προσέφερε η συγκεκριμένη εκπομπή, γραμμένο υπό την οπτική ενός ενήλικα πλέον σπουδαστή πανεπιστημίου. Αν θυμάμαι σωστά είχα γράψει για την διαφορετικότητα των παρουσιαζόμενων χαρακτήρων και για την θεωρία της εκπαιδευτικής τηλεόρασης. Μια από τις αγαπημένες μου σειρές από σκετσάκια ήταν αυτή με τον Γκρόβερ, που άλλαζε συνεχώς επαγγέλματα και πάντα ο ίδιος τυχερός πελάτης… ταλανιζόταν από τις διάφορες διαδικασίες, την έλλειψη επαγγελματισμού ή απλά την παράλειψη εκτίμησης του πελάτη.

Αν έγραφα σήμερα, θα επικεντρωνόμουν περισσότερο στην συγκεκριμένη σειρά από σκετς. Θα έγγραφα πόσο πολύτιμα ήταν αυτά τα διασκεδαστικά δρώμενα στο να αποκτήσω την πεποίθηση πως ο κάθε πελάτης είναι μοναδικός. Επιπλέον πως όπως αυτός σε τιμά με τα χρήματά του για να αγοράσει -ας μην γελιόμαστε- ένα προϊόν πολυτελείας στις μέρες μας… θα πρέπει η εξυπηρέτηση να είναι άψογη. Πρόσφατα είχα δημοσιεύσει μια σειρά από δείκτες ικανοποίησης πελατών. Αυτή η ποιότητα στην εξυπηρέτηση ήταν υπεύθυνη όχι μόνο για την διατήρηση των πελατών μακροχρόνια, αλλά και για την δημιουργία μιας σχέσης εμπιστοσύνης.

Στα πλαίσια αυτής της εμπιστοσύνης, μέρος των πελατών του καταστήματος, μοιράζονται δημόσια στο Facebook τις αγορές τους μέσω της σχετικής λειτουργίας του ηλεκτρονικού καταστήματος, συστήνουν την σελίδα σε φίλους τους και αναρτούν φωτογραφίες από τις ορχιδέες τους ώστε να παρουσιάζεται και η εξαιρετική ποιότητα των ορχιδέων.

Στο facebook έχουν ήδη συγκεντρωθεί περισσότερες από 200 φωτογραφίες πελατών. Παρακάτω θα βρείτε μερικές μόνο από τις αγαπημένες μου.



Σχόλια πελατών και επισκεπτών του MyOrchid.gr

Το να διατηρεί κανείς μια μικρή εταιρεία όπως το MyOrchid είναι ιδιαίτερα δύσκολο, ειδικά σε αυτά τα πρώτα βήματα. Δυστυχώς στις δύσκολες οικονομικά μέρες που διανύουμε, η ορχιδέες έχουν μετατραπεί από πηγή χρώματος στην ζωή μας και ένα ευχάριστο χόμπυ… σε είδος πολυτελείας, ή τουλάχιστον έτσι θεωρούνται. Όχι επειδή είναι ακριβές, αλλά γιατί τα χρήματα που μπορεί κανείς να διαθέσει για να ομορφύνει τον χώρο του και να ξεκινήσει μια καλλιεργητική περιπέτεια στον κόσμο των ορχιδέων έχουν μειωθεί.

Για τον λόγο αυτό άλλωστε διατηρούμε τις τιμές όσο περισσότερο προσιτές γίνεται, συμπιέζοντας το κέρδος και επιλέγοντας να χρηματοδοτούμε το κατάστημα, μέχρι να καταφέρει να γίνει κερδοφόρο από αύξηση κατανάλωσης και όχι αυξάνοντας τις τιμές. Είναι λοιπόν ιδιαίτερα σημαντικό, ο κάθε πελάτης που τιμά το κατάστημα, να μένει απόλυτα ικανοποιημένος. Φυσικά ένας ικανοποιημένος πελάτης είναι πιθανότερο να αγοράσει ξανά κάποια στιγμή αλλά ακόμη πιο σημαντικό είναι το γεγονός πως ένας ικανοποιημένος πελάτης είναι πιθανόν να συστήσει το κατάστημα σε κάποιον φίλο.

Πιστεύουμε ακράδαντα, πως η καλύτερη διαφήμιση είναι: Η ικανοποίηση του πελάτη σε ότι αφορά τις ορχιδέες και τα προϊόντα φροντίδας, αλλά και την άριστη εξυπηρέτηση. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα αξιολογούνται οι παραλαβές και η ικανοποίηση του κάθε πελάτη ξεχωριστά αλλά και μέσω ερωτηματολογίων ζητείται η ελεύθερη αξιολόγηση τόσο από πελάτες όσο και από επισκέπτες της σελίδας.

Αξιολόγηση 400 παραγγελιών (αφορά αριθμούς παραγγελίας 37-437). Οι αρνητικές αξιολογήσεις κανονικά έπρεπε να βγουν κατακρεουργημένα ανθρωπάκια βάση ποσοστού, παρόλα αυτά επιλέξαμε να στρογγυλοποιήσουμε προς τα πάνω τα ποσοστά, ώστε και τα ανθρωπάκια να είναι αρτημελή. Σημειώνεται πως εάν πελάτης που έλαβε σύνδεσμο αξιολόγησης παραγγελίας δεν την συμπλήρωσε, θεωρήσαμε πως δηλώνει αυτόματα

Αξιολόγηση 400 παραγγελιών (αφορά αριθμούς παραγγελίας 37-437). Οι αρνητικές αξιολογήσεις κανονικά έπρεπε να βγουν κατακρεουργημένα ανθρωπάκια βάση ποσοστού, παρόλα αυτά επιλέξαμε να στρογγυλοποιήσουμε προς τα πάνω τα ποσοστά, ώστε και τα ανθρωπάκια να είναι αρτημελή. Σημειώνεται πως εάν πελάτης που έλαβε σύνδεσμο αξιολόγησης παραγγελίας δεν την συμπλήρωσε, θεωρήσαμε πως δηλώνει αυτόματα “απόλυτα δυσαρεστημένος”.

Ζητήσαμε από τους πελάτες και αναγνώστες μας, να συμμετάσχουν ανώνυμα σε μια έρευνα ικανοποίησης. Το σύνολο των ερωτηματολογίων που συμπληρώθηκαν ήταν 75 (εκ των οποίων στα 26 συμπληρώθηκε μια διεύθυνση email). 26 λοιπόν επώνυμα και 49 ανώνυμα ερωτηματολόγια έδειξαν τα παρακάτω:

Ερώτηση πολλαπλής επιλογής. Ποια είναι η γνώμη σας για το MyOrchid.gr; Απεικόνιση σε ποσοστό %. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως ακόμη και ανώνυμα, κανείς συμμετέχοντας στην έρευνα δεν έδωσε κάποια αρνητική αξιολόγηση.

Ερώτηση πολλαπλής επιλογής. Ποια είναι η γνώμη σας για το MyOrchid.gr; Απεικόνιση σε ποσοστό %. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως ακόμη και ανώνυμα, κανείς συμμετέχοντας στην έρευνα δεν έδωσε κάποια αρνητική αξιολόγηση.

Ερώτηση ελεύθερου σχολιασμού με εισαγωγή κειμένου. Ομαδοποιήθηκαν οι απαντήσεις που εμφανίστηκαν τουλάχιστον 2 φορές. ¨οσο μεγαλύτερη είναι η γραμματοσειρά, τόσο περισσότερες φορές είχε δοθεί η ίδια απάντηση. Η συχνότερη αξιολόγηση ήταν αυτή για τον προσωπικό χαρακτήρα της σελίδας.

Ερώτηση ελεύθερου σχολιασμού με εισαγωγή κειμένου. Ομαδοποιήθηκαν οι απαντήσεις που εμφανίστηκαν τουλάχιστον 2 φορές. Όσο μεγαλύτερη είναι η γραμματοσειρά, τόσο περισσότερες φορές είχε δοθεί η ίδια απάντηση. Η συχνότερη αξιολόγηση ήταν αυτή για τον προσωπικό χαρακτήρα της σελίδας.

Ερώτηση πολλαπλής επιλογής που συμπεριλάμβανε και αρνητικές απαντήσεις. Όλοι οι συμμετέχοντες απάντησαν ότι το έχουν ήδη συστήσει (85%) ή θα το συστήσουν στο μέλλον.

Ερώτηση πολλαπλής επιλογής που συμπεριλάμβανε και αρνητικές απαντήσεις. Όλοι οι συμμετέχοντες απάντησαν ότι το έχουν ήδη συστήσει (85%) ή θα το συστήσουν στο μέλλον.

Σας ευχαριστούμε για την συμμετοχή σας στις έρευνες αξιολόγησης. Από τους 75 συμμετέχοντες, οι 26 συμπλήρωσαν το email τους στο οποίο και όλοι έλαβαν εκπτωτικά κουπόνια 5 ευρώ, ενώ ένας συμμετέχοντας μια δωροεπιταγή 100 ευρώ, ως αποζημίωση για τον χρόνο που αφιέρωσαν. Κάθε ανοικτό σχόλιο εποικοδομητικής κριτικής λήφθηκε σοβαρά υπόψιν και μας βοήθησε στο να βελτιώσουμε και να συνεχίσουμε να βελτιώνουμε το MyOrchid.gr. Με την πολύτιμη υποστήριξή σας και τις συστάσεις σας προς φίλους σας, είμαστε σίγουροι πως το MyOrchid.gr θα ανθίσει!

 

Star Up Story – Συγκέντρωση κεφαλαίου μέσω fortune cookie

Βαθιά ανάσα… φιιιουυυυ… εκπνέω. Άντε τώρα να εξηγήσεις πως ένα κουλουράκι της τύχης από κινέζικο εστιατόριο παίζει καθοριστικό ρόλο στην δημιουργία μιας εταιρείας. Σκέφτομαι λίγο τι να γράψω, αναμοχλεύω αναμνήσεις του περασμένου χειμώνα και ξύνω μηχανικά το πιγούνι μου με έναν μαρκαδόρο υπογράμμισης. Λες να φωσφορίζω κίτρινος; -πως θα με πάρουν στα σοβαρά οι αναγνώστες και οι εν δυνάμει μελλοντικοί πελάτες; Εντάξει, το καπάκι ήταν στην θέση του. Θυμάμαι πως μου αρέσει το χρονογράφημα και από τα στατιστικά επισκεψιμότητας δείχνει να αρέσει και στους αναγνώστες. Σιγουρεύομαι σιγά-σιγά: το πως συγκεντρώθηκε το κεφάλαιο για την ίδρυση του MyOrchid.gr ως εταιρεία μπορεί να αφηγηθεί μόνο με ένα χαμόγελο και αστεϊσμούς…

Στην Ελλάδα της Κρίσεως, το να συγκεντρώσει κανείς κεφάλαιο είναι δύσκολο. Δυσκολότερο; Δυσκολότατο!

Από τα λίγα οικονομικά που γνωρίζω και την σχετική ειδησεογραφία που κατά καιρούς διαβάζω (συνήθως σε σελίδες τεχνολογίας με αναφορές για εξαγορές εταιρειών σε στιλ το facebook αγόρασε το instagram) έχω σχηματίσει μια άποψη 4 ζωνών αναφορικά με τις επενδύσεις.

Η πρώτη ζώνη είναι Ασιατική, αν και ουσιαστικά αναφέρομαι στην Κίνα. Μπορεί η Κίνα να μην παράγει Κινέζικα (βασικά Ιαπωνικής καταγωγής αρχικά και γνωστά στο παγκόσμιο κοινό μέσω Αμερικής) τυχερά Κουλουράκια και να τα εισάγει/ πουλά ως γνήσια Αμερικάνικα τυχερά μπισκοτάκια… αλλά παράγει όλα τα άλλα αγαθά. Με τόσα χρήματα που συγκεντρώνονται στην εκεί αγορά, έχοντας αναλάβει μεγάλο μέρος της παγκόσμιας παραγωγής, αρχίσαν σιγά-σιγά τις επενδύσεις ακόμη και στα μέρη μας. Όσοι ακολουθούν το twitter ίσως θυμούνται και ένα μνημόνιο διαφορετικό από το δικό μας που σχετιζόταν με ορχιδέες:

Η δική μου εκλαϊκευμένη άποψη για την επενδυτική τους πολιτική είναι με λίγα λόγια πως κατασκευάζουν τα πάντα για άλλους και στην συνέχεια επενδύουν στις χώρες τους. Είναι ανταποδοτικοί επενδυτές!. Κάτι σαν τα ασιατικά παφιοπέδιλα που πρέπει να τα καλοπιάσεις για να σου ανταποδώσουν με μια ανθοφορία.

Η δεύτερη ζώνη είναι αυτή της Αμερικής. Η χώρα των ευκαιριών και του Αμερικάνικου ονείρου, δεν θα μπορούσε παρά να είναι (ή έστω ήταν, προ της κατάρρευσης του χρηματοπιστωτικοκατοικιοφτουσκουλικομερμηγκότρυπα συστήματος) γεμάτη ευκαιρίες για επενδύσεις. Εκεί όλοι μπορούν να ξεκινήσουν μια εταιρεία με το τίποτε. Έστω… με λιγότερα χρήματα. Δεν νομίζω πως είναι σκόπιμο να κάνω σύγκριση διαδικασιών, γραφειοκρατίας και εξόδων. Λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε πόσο αντίξοες ήταν, είναι και ελπίζω να μην συνεχίσουν να είναι… οι Ελληνικές. Αλλά βασικά πράγματα όπως ένα trademark (φέντεραλ κιόλας) κοστίζει 275 δολλάρια, ενώ ένα κοινοτικό ευρωπαϊκό σήμα 900 Ευρώ. Η κατοχύρωση σήματος -το έχω ξαναγράψει: το σήμα, η εταιρία και η ιδέα είναι τριαδική υπόσταση για όσους λατρεύουν το χρήμα- είναι το πρώτο βήμα, μετά την σύλληψη της ιδέας και πριν την ίδρυση εταιρείας.

Αλλά μιλάμε για κεφάλαια… Μέχρι και λίγο καιρό πριν, η λογική των Αμερικάνων επενδυτών ήταν:

Έχω 1.000.000 δολάρια για να τα επενδύσω. Θα βάλω από 100.000 σε 10 εταιρείες, θα γίνω Angel Investor, Investor (και καμιά 25αριά άλλα επενδυτικά σχήματα, πλέον του μεμονωμένου επενδυτή) και θα δώσω ή άτοκο δάνειο και καθοδήγηση σε αυτές τις start-up εταιρείες ή θα δώσω όλα τα χρήματα και θα πάρω 40% των μετοχών. Οι 8 εταιρίες θα κλείσουν, της μίας θα πουλήσω το μερίδιο σε κάποιον και θα πάρω πίσω τα λεφτουδάκια μου με μικρό κέρδος και το αουτσάιντερ θα γίνει εταιρεία έκπληξη με αποτέλεσμα να κερδίσω 2 εκατομμύρια. Αλλά και καμία να μην πετύχει έτσι είναι οι μπίζνες.

Το συγκεκριμένο μοντέλο ήρθε και στα μέρη μας. Πριν 2-4 χρόνια θυμάμαι το startup day. Ίσως μια από τις πρώτες προσπάθειες με την Αμερικάνικη λογική. Αν θυμάμαι σωστά, γυμνάστρια-αθλήτρια-παίκτρια σε τηλεσόου με χορευτικές φιγούρες, δημιούργησε γυμναστήριο(α;) και ειδικό πρόγραμμα εκγύμνασης μέσω του παιχνιδιού. 9 από τις 14 φιναλίστ ιδέες κατάφεραν να βρουν χρηματοδότες. Δεν θυμάμαι τι έγινε, εκεί που θα ανέβαιναν βίντεο και θα είχε και μια παρακολούθηση του τι κάνουν οι εταιρείες μετά την χρηματοδότηση, ψιλοχάθηκε ή εγώ δεν το επισκέφτηκα. Δεν έγινε επανάληψη τις επόμενες χρονιές, αν και η σελίδα μοιάζει να υπόσχεται νέο κύκλο επενδύσεων σύντομα.

Τις προάλλες, επενδυτές με την λογική του άτοκου δανεισμού και καθοδήγησης, έδωσαν 575.000 ευρώ σε τέσσερις ελληνικές ιδέες. Αν σου πω πως με εξαίρεση το RabT είχα προβλέψει τους νικητές, μην υποθέσεις πως έχω επιχειρηματικό δαιμόνιο. Απλά ρίξε μια ματιά σε φιναλίστ και νικητές στην σελίδα της επενδυτικής πρωτοβουλίας ή στο YouTube και ίσως συμφωνήσεις μαζί μου πως το πατέ παντζαριού και το φιλέτο σαρδέλας ήταν τα πλέον υποσχόμενα μεταξύ των άλλων. (Με την καλή έννοια πάντα, μη παρεξηγηθώ ως είρων).

Αυτά τα παραπάνω περί Αμερικής βέβαια last year. Σε μια αγορά που κυνηγά συνεχώς το next big thing και τις τάσεις της αγοράς (κάποιες φορές με καταστροφικά αποτελέσματα και φούσκες), το νέο σούπερ ντούπερ ω! μάμα μία! του επιχειρείν είναι το crowdfunding. Για να το καταλάβεις λίγο πολύ πως λειτουργεί (αν ήσουν μέσα σε μια σπηλιά και δεν άκουσες για το kickstarter που αφορά μόνο δημιουργικά έργα προς το παρόν), σκέψου το παρακάτω παράδειγμα:

Όλοι εσείς που διαβάζετε αυτή την σελίδα και με εμπιστεύεστε για συμβουλές που αφορούν τις ορχιδέες σας, ή γίνατε πελάτες στο κατάστημα και μείνατε ευχαριστημένοι, θα μου χαρίσετε από 30 ευρώ ως δωρεά. Αν μαζέψω το ποσό των 300.000 και φτιάξω ένα θερμοκήπιο, θα σας ευχαριστήσω για την δωρεά σας στέλνοντας μια ορχιδέα δώρο. Αν δεν πιάσω τον στόχο, τα λεφτά σας πίσω. Αν χαρίσετε περισσότερα και πιάσω τον στόχο, θα σας στείλω μαζί με την ορχιδέα και από ένα μπλουζάκι!

Κάπως έτσι λειτουργεί το Αμερικάνικο μοντέλο ή θα λειτουργήσει και για εμπορικούς σκοπούς μέσα στους επόμενους μήνες. Προς το παρόν ακόμη μαλώνουν και καθυστερούν την σχετική νομοθετική ρύθμιση που θα επιβλέπει και θα ρυθμίζει τυχών παραπλανήσεις του κοινού. Δυσκολεύομαι φυσικά να πιστέψω ότι στην χώρα των ανίσχυρων θεσμικών οργάνων, θα καταφέρουν να βρουν κάποιο νομοσχέδιο χρυσή τομή. Αλλά για αυτό υπάρχει η ευρώπη. Η άποψη για τους Αμερικάνους επενδυτές… Οι Αμερικάνοι απλώνουν το χρήμα. Είτε ως επενδυτές είτε ως χρηματοδοτούμενοι, θυμίζουν την ορχιδέα κατλέγια. Απλώνουν παντού τις ρίζες τους, μπορεί να μην ανθίσουν κάποια χρονιά αλλά να ανθίσουν μαζικά την επόμενη, ενώ συχνά ρισκάρουν φτάνοντας στα όρια της γλάστρας.

Και φθάνουμε αισίως στα μέρη μας. Η τρίτη ζώνη είναι η Ευρωπαϊκή. Αλλά όσο και να σου φανεί περίεργο, η τέταρτη… η Ελληνική ντε… είναι τμήμα της. Ο Έλληνας επενδυτής είναι είδος απειλούμενο με εξαφάνιση! Ο Ευρωπαίος παίζεται. Αν συνεχίσει να διαχωρίζει την θέση του από τους κοντοχωριανούς του, η κρίση δεν θα βαρά μόνο την πόρτα του, αλλά θα εισέλθει και στο σπίτι του.

Με τον κίνδυνο της υπεραπλούστευσης, ας πούμε πως είμαστε όλοι ευρωπαίοι και ας εξετάσουμε τις μεταξύ μας σχέσεις. Οι ελάχιστοι Έλληνες επενδυτές πριν την κρίση, αλλά περισσότερο τώρα, είναι λίγο-πολύ -συγχωρήστε μου την έκφραση-… καιροσκόποι. Θέλουν να βάλουν όσο το δυνατόν λιγότερα χρήματα σε μια επένδυση, να τα πάρουν πίσω τουλάχιστον διπλά (αν όχι τριπλά) μέσα σε έναν χρόνο και πριν σου εκταμιεύσουν… θα σε βάλουν να τους υποθηκεύσεις ότι έχεις και δεν έχεις. (υπάρχουν φυσικά εξαιρέσεις αλλά ίσως να ισχύει πως υπάρχουν μόνο ως επιβεβαίωση του κανόνα). Με λίγα λόγια: Οι Ελληνικές επενδύσεις επιδίδονται στην ψευδοσυνουσία. Είναι σαν τις Ελληνικές και Ευρωπαϊκές ορχιδέες οφρίς που παρομοιάζοντας στην όψη θηλυκές μέλισσες και αρωματισμένες με φερομόνες, ξεμυαλίζουν τις αρσενικές μέλισσες.

Αν σκεφτείς πως η μέλισσα δεν κερδίζει τίποτε από όλη αυτή την διαδικασία ενώ η ορχιδέα εξασφαλίζει την επικονίασή της, ίσως καταλάβεις τι έγιναν τόσα πακέτα στήριξης που προσελκύστηκαν με μια υπόσχεση αλλά τελικά δεν πρόκοψαν. Μετά όλα αυτά τα κακώς κείμενα, γνωρίζουμε πλέον το κεντρί της Ευρώπης, αντί για το μέλι της.

Γυρνώ ξανά στον περασμένο χειμώνα. Είχα πάρει την απόφαση να ξεκινήσω το ηλεκτρονικό κατάστημα. Μάταια προσπαθούσα να προσελκύσω κάποιον επενδυτή και με μια Κοελική συμπαντική συνωμοσία όλα μπήκαν στην θέση τους. Σε ένα Κινέζικο εστιατόριο είχε έρθει η ώρα του τυχερού μπισκότου. Ίσως είμαι από τους λίγους που μου αρέσει η γεύση του. Μασούλαγα το μπισκότο και αδιαφορούσα για το περιεχόμενο του. Άκουσα με προσοχή τα σοφά λόγια για την οικογένεια, την φιλία και τον έρωτα στα τρία χαρτάκια της παρέας μου. Είχε φτάσει η ώρα για το δικό μου. Το διάβασα απρόθυμα και άλλαξε αμέσως η διάθεσή μου. Όσο το αναρτούσα στο facebook…

Το μήνυμα από το τυχερό κουλουράκι

…νομίζω ακούστηκε ένα ζτουπ σαν κάποιος να βάρεσε με σθένος το χέρι στο τραπέζι! Μπορεί και να το φαντάστηκα. Παιδική μου φίλη αναφώνησε: Αφού το λέει και το κουλουράκι, να πάμε αύριο το πρωί στην τράπεζα, να σου δώσω τα χρήματα να ξεκινήσεις το όνειρό σου! Το είχε πει μερικές ώρες νωρίτερα σε καφέ με το όνομα Νέα Υόρκη, αφού της εξήγησα τι θα ήθελα να κάνω. Μάλλον δεν είχα πιστέψει πως το εννοούσε πραγματικά. Χρειάστηκε ένα Κινέζικο κουλουράκι για να συνειδητοποιήσω πως η φιλία είναι η καλύτερη επένδυση.

Σε ευχαριστώ που είσαι στην ζωή μου από το ’98!

 

Start Up Story Μέρος 9 – Χτίζοντας την εταιρεία (β)

Είχαμε μείνει στα λίγο μετά την κατοχύρωση του λογοτύπου. Μέσα σε όλα είχε γίνει και μια μικρή αναφορά για κάποιες πιθανές απάτες ή μάλλον για να είμαι πολιτικά ορθός… ελαφρές παραπλανήσεις…

Καλύπτουμε τα στοιχεία της εταιρείας αλλά υπογραμμίζουμε το σημείο που μιλά για τον "ιδιωτικό κατάλογο".Από την στιγμή που κάποια εταιρία έχει υποβάλει αίτηση για κατοχύρωση λογοτύπου ένα σωρό σοβαρές ή και λιγότερο σοβαρές εταιρίες αρχίζουν να επικοινωνούν εγγράφως. Η τεχνική απλή: ένα επιστολόχαρτο που μοιάζει με αυτό του Ευρωπαϊκού Γραφείου Εναρμόνισης Σημάτων, ζητά από την επιχείρηση να καταβάλει κάποιο ποσό (συνήθως αντίστοιχο των τελών κατοχύρωσης) προκειμένου να προχωρήσει η διαδικασία ενημέρωσης των αρχείων σημάτων. Στα ψιλά γράμματα διευκρινίζεται πως αφορά την κατοχύρωση και δημοσιοποίηση του εμπορικού σήματος στον δικό τους κατάλογο.

Δεν μεταφράζονται όλα τα πεδία και τα εληνικά μοιάζουν αυτόματη μετάφραση, σε επιστολή άλλης εταιρίας με κατάλογο σημάτων.Ένας τρόπος αποφυγής του να μπερδευτεί κανείς είναι να έχει επιλέξει ως γλώσσα επικοινωνίας την Ελληνική για τις υποθέσεις του με το υπεύθυνο γραφείο, οπότε οι μη επίσημη αλληλογραφία θα είναι στα Αγγλικά ή σε Ελληνικά αυτόματης μετάφρασης.

Με τα τελευταία εμπόδια να έχουν ξεπεραστεί, ξεκινά η πραγματική διαδικασία ίδρυσης μιας εταιρείας. Δύο είναι τα απαραίτητα πράγματα για να ολοκληρωθεί με επιτυχία: Ένας καλός λογιστής που να γνωρίζει το αντικείμενο και η κατανόηση πως η γραφειοκρατεία είναι Ελληνική συλλογική εφεύρεση και δεν ευθύνεται ο υπάλληλος στο γκισέ της κάθε δημόσιας υπηρεσίας.

Ο λογιστής νομίζω είναι εύκολα κατανοητό γιατί πρέπει να γνωρίζει το αντικείμενο. Ειδικά στο ηλεκτρονικό εμπόριο θα ήταν δύσκολη η συνεργασία, αν ο συνεργάτης δεν ήξερε τι είναι το email και δούλευε μέσω φαξ, όπως άλλωστε πολλοί αξιόλογοι επαγγελματίες όλων των κλάδων. Το θέμα δεν είναι να βρεις τον Μπιλ Γκέιτς σε έκδοση λογιστή, αλλά έναν λογιστή με γνώση νέων τεχνολογιών. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο στις μέρες μας.

Το σημαντικότερο όμως είναι το θέμα Δημόσια Υπηρεσία. Ο άνθρωπος που θα σε φέρει στα όριά σου, είναι αυτός που τελικώς θα σε εξυπηρετήσει αποτελεσματικά και με χαμόγελο. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη υπομονή και ευγένεια. Δώσε του να καταλάβει τι είναι αυτό που ζητάς και κράτα στο πίσω μέρος του μυαλού σου πως κάποιες διαδικασίες και ατέλειες στο σύστημα δεν σχεδιάστηκαν από αυτόν. Από την στιγμή που δεν πέσεις στην παγίδα να έρθεις σε αντιπαράθεση, πίστεψέ με όλες οι διαδικασίες προχωρούν πολύ γρήγορα. Απλά πρέπει να θυμάσαι πως ο κάθε υπάλληλος σου μεταφέρει ένα κάρο γραφειοκρατικά γιατί αυτή είναι η δουλειά του, δεν ξύπνησε στραβά και ζητά 157 έγγραφα. Προσωπικά έχω να δηλώσω πως αν και περίμενα τις διαδικασίες και τα γραφειοκρατικά λιγότερα σε ποσότητα (πολύ λιγότερα για να είμαι ειλικρινής), η εξυπηρέτηση από όλες τις δημόσιες υπηρεσίες ήταν από πολύ καλή εώς άριστη.

Έναν επαγγελματία με γνώσεις διαδικασιών ίδρυσης και σωστή επικοινωνία με όλες τις δημόσιες υπηρεσίες που εμπλέκονται (και είναι πολλές στην χώρα μας) και μέσα σε μερικές μέρες (αντί μερικών λεπτών που είναι στο εξωτερικό) και μπορείς να αποκτήσεις την δική σου επιχείρηση. Μήπως ξεχάσαμε κάτι βασικό; Κεφάλαιο ίσως; Μην ανησυχείτε, υπάρχουν τα fortune cookies (τυχερά κινέζικα κουλουράκια) και θα σας εξηγήσω πως εμπλέκονται σύντομα…

 

Start Up Story Μέρος 8 – Χτίζοντας την εταιρεία (α)

Με ένα ενεργό μπλογκ που κάθε μέρα και κάποιος σχολιάζει θετικά, ως προς την εμφάνιση και λειτουργικότητα, ξεκινήσαμε ήδη να δουλεύουμε πάνω στο εταιρικό κομμάτι του site. (από το Start up 6)

Και ενώ το στήσιμο του εταιρικού κομματιού της ιστοσελίδας ήταν μια εύκολη υπόθεση. Εύκολη; Ναι νομίζω είναι εύκολο από την στιγμή που ξέρεις σε τι ακριβώς στοχεύεις. Το να γράψεις και να προσαρμόσεις αισθητικά ένα mission statement (εταιρική αποστολή) είναι το ευκολότερο πράγμα, η πραγματική δουλειά βρίσκεται στο να καταλήξεις ως νέος επιχειρηματίας (ειδικά στις δύσκολες μέρες μας) στον στόχο. Αφού λοιπόν προσωπικά κατέληξα, πως μεταξύ άλλων που θα δείτε δημοσιευμένα σύντομα, ο στόχος της εταιρείας είναι να πάει κόντρα στην τάση της αγοράς που επιτάσσει οι ορχιδέες να αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμα φυτεμένα ανθοδοχεία, έπρεπε να ξεκινήσω τις διαδικασίες ίδρυσης.

Όπως έχω γράψει σε προηγούμενο start up story, το πρώτο βήμα στο χτίσιμο μιας εταιρείας είναι η εικόνα της. Στο συγκεκριμένο άρθρο (δύο μέρη) είχα γράψει για την διαδικασία σχεδιασμού του λογοτύπου. Αυτό που δεν είχα γράψει ήταν η διαδικασία πίσω από κατοχύρωσή του ως εμπορικό σήμα. Ας με συγχωρήσουν τυχών μελλοντικοί επισκέπτες μιας και τα υπουργεία αλλάζουν όνομα συνεχώς, αλλά τοπικά υπεύθυνη για την κατοχύρωση λογοτύπου είναι η (ανάσα βαθιά) Γενική Διεύθυνση Εσωτερικού Εμπορίου της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου του Υπουργείου Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας (εκπνοή).

Κάπου εκεί μέσα, υπάρχει η κατεξοχήν αρμόδια Διεύθυνση Εμπορικής και Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας (πάλι ζητώ συγνώμη σε περίπτωση που αλλάξει ο σύνδεσμος ) στον οποίο μπορεί να ενημερωθεί κανείς για τις αναλυτικές διαδικασίες κατοχύρωσης σήματος στην Ελλάδα ή στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα καθώς και το κόστος. Επίσης ενημερώνει η σελίδα και για τον τρόπο επικοινωνίας, δίδοντας τηλέφωνα, φαξ, αριθμό γραφείου και διεύθυνσης κτηρίου ενώ μετά την ένδειξη email ακολουθεί ένα κενό. Για εμένα προσωπικά και ίσως και για κάποιους άλλους επίδοξους καταθέτες εμπορικού σήματος, που η τηλεφωνική επικοινωνία δεν εξυπηρετεί και που δεν χρησιμοποιούμε φαξ το 2012 αλλά PDF, η απουσία email ήταν η πρώτη δυσκολία που συνάντησα.

Στην συνέχει δεν μπορούσα να καταλάβω τι είναι τα 1,5 Ευρώ Μεγαρόσημα. Τα υπόλοιπα τέλη τα κατάλαβα πχ ταμεία νομικών, ταμείο πρόνοιας, παράβολα δημοσίου. Εκεί που άρχισα να παραξενεύομαι ήταν το γεγονός πως ορίζεται από την διαδικασία ότι πρέπει να παραδοθούν όλα τα απαραίτητα αντίγραφα και εκτυπώσεις του σήματος, σε ντοσιέ με πτερύγια. Επίσης διαβάζοντας πως πρέπει όλες οι αιτήσεις (6) να έχουν υπογραφεί από πληρεξούσιο δικηγόρο, να υπάρχει στον ντοσιέ με τα πτερύγια η εξουσιοδότηση προς τον δικηγόρο καθώς και γραμμάτιο προείσπραξης δικηγορικής αμοιβής, δεν μπορώ να σας κρύψω πως (παρόλο που έχω συνεργαστεί κατά καιρούς, έχω υπάρξει φίλος και κυρίως σέβομαι τον επαγγελματία δικηγόρο…) μου ξίνισε το γεγονός να πρέπει να πληρώσω έναν δικηγόρο για κάτι που μπορεί να κάνει ο οποιοσδήποτε (συμπλήρωση μιας αίτησης) από την στιγμή που του εξηγήσει κανείς τον τρόπο με ένα πρότυπο. Με βάση την ιστόσελίδα του υπουργείου μέχρι και σήμερα ισχύει αυτή η διαδικασία.

Για ένα ελληνικό μόνο εμπορικό σήμα δεν ασχολήθηκα, όχι από υπεροψία ή αντίδραση στις ομολογουμένως λιγάκι δυσκίνητες διαδικασίες. Απλά από την αρχή ήθελα Κοινοτικό Σήμα. Ένα λογότυπο δηλαδή που να αναγνωρίζεται και να έχει κατοχυρωθεί σε όλη την Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Η συγκεκριμένη κατοχύρωση κοστίζει 1250Ε (τουλάχιστον με βάση τα 4 δικηγορικά γραφεία που ρώτησα) ενώ αν η διαδικασία γίνει ηλεκτρονικά απευθείας μέσω του Ευρωπαϊκού Γραφείου Εναρμόνισης Σημάτων: 900Ε. Η διαφορά στην τιμή οφείλεται τόσο στην απουσία αμοιβής δικηγόρου όσο και στην μικρή έκπτωση στα τέλη από την συγκεκριμένη υπηρεσία.

Το λογότυπο του MyOrchid είναι ήδη καταχωρημένο σήμα πριν ακόμη δημοσιευτεί στην σελίδα, εκκρεμεί η τελική γνωμοδότηση μιας και η διαδικασία ελέγχου σε όλες τις χώρες διαρκεί μερικούς μήνες. Παρόλα αυτά συνειδητοποιώ πως μόνο με την διαδικασία κατοχύρωσης του σήματος συμπληρώθηκε μια ανάρτηση σεντόνι και τα περί ιδρύσεως της εταιρείας θα πρέπει να μετατεθούν για επόμενη ανάρτηση. Δεν πρόλαβα να σας πω και για τις πιθανές παγίδες και πιθανότητες εξαπάτησης που μπορεί να υπάρξουν από επιτήδειους αναφορικά με τα εμπορικά σήματα…