Οι Αδέσποτες Ορχιδέες

Κάποτε σε μια συζήτηση με κάποιον γνωστό,  ανέφερα πως περίμενα να ανθίσει μια ορχιδέα μου για πρώτη φορά, μετά από 4 χρόνια φροντίδας. Ακόμη θυμάμαι την έκφρασή του όταν συνειδητοποίησε πως φρόντιζα ένα φυτό 4 χρόνια μέχρι να ανθίσει. Μάταια προσπαθούσα να του εξηγήσω πως το συγκεκριμένο φυτό δεν είναι εύκολο να το βρει κανείς ανθισμένο ή αν το βρει θα είναι απαγορευτικά ακριβό και πως το είχα πάρει μικρό…. απλά αδυνατούσε να το καταλάβει. Η άποψή του για τις ορχιδέες ήταν αυτή που πάντα με εκνεύριζε περισσότερο, οι ορχιδέες (βασικά με τον όρο ορχιδέα εννοούσε τις φαλαινόψις) είναι ένα φυτό που κρατάει έναν μήνα ανθισμένο και όμορφο και μετά το πετάς και αγοράζεις άλλη. Μάλιστα, συνέχιζε την ανάλυση, αν αγοράζεις λουλούδια για βάζο πχ τριαντάφυλλα  θα είναι στα ίδια ή και περισσότερα λεφτά και θα μαραθούν και γρηγορότερα.

Το τραγικό είναι πως αυτή την άποψη την έχω συναντήσει αρκετές φορές. Δεν ξέρω πως να χαρακτηρίσω την αντιμετώπιση ενός ζωντανού φυτού ως κομμένο άνθος με φύλλα. ‘Ίσως να υπάρχουν ελαφρυντικά αν μιλάμε για την ρεσεψιόν μιας εταιρίας ή ένα κομοδίνο ξενοδοχείου, αλλά για ένα οικιακό περιβάλλον πιστεύω θα ήταν προτιμότερο να αντιμετωπιστούν ως φυτά εσωτερικού χώρου μιας και αυτό ακριβώς είναι. Μάλιστα είναι ανθοφόρα φυτά εσωτερικού χώρου που χαρίζει έξτρα πόντους! Με πραγματικά λίγη φροντίδα ανθίζουν τακτικά.
Έχει τύχει αρκετές φορές, συγκεκριμένα 4, να κατεβάζω τα ανακυκλώσιμα απορρίμματα  και να βρίσκω ορχιδέες με τις γλάστρες τους μέσα στον κάδο της ανακύκλωσης. Ταλαιπωρημένες, μισο-σάπιες ή σχεδόν αποξηραμένες, απανθισμένες, με σπασμένα φύλλα ή με κάποια μόλυνση (μύκητες, βακτήρια, έντομα)?  Και όμως όχι, όλες τις φορές που μου έτυχε να βρω αυτές τις αδέσποτες ορχιδέες προς ανακύκλωση, ήταν πάντα σε καλή κατάσταση. Απλά είχαν απανθίσει. Αν το καλοσκεφτεί κανείς  έχει μια κάποια λογική ο κάδος της ανακύκλωσης. Εδώ αρκετές φορές δίπλα στον κάδο σκουπιδιών σε ξεχωριστή -καθαρή- σακούλα, έχει ρούχα ή παπούτσια ή ακόμη και μικρο-έπιπλα, πράγματα που αρκετές φορές συναντάς κάποιον γείτονα να περιεργάζεται μέχρι να αποφασίσει αν θα τα πάρει ή όχι. Γιατί όχι και φυτά?
Προσωπικά τις ονομάζω αδέσποτες, και έχω καμιά 10αριά από δαύτες. Μια από αυτές είναι -η αποκαλούμενη- Κάμπρια (ο όρος Κάμπρια δεν είναι αναγνωρισμένος από την βοτανική ονοματολογία, θα εξηγήσω σε μελλοντικό άρθρο).
Την είχα βρει αν δεν με απατά η μνήμη μου πέρυσι λίγο πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων. Μερικούς μήνες μετά, με λίγη φροντίδα και μια μεταφύτευση και να σου που άνθισε, και μάλιστα με δύο ανθοφόρους. Κάθε φορά που ανθίζει κάποια από τις πρώην αδέσποτες μου, σκέφτομαι το ίδιο πράγμα. Να βγάλω μια φωτογραφία, να γράψω και ένα σημείωμα και να το κολλήσω στον κάδο της ανακύκλωσης.
Κοίτα τι έχασες!