Ίσως ο ελληνικός τίτλος (Η κυρία και ο μπάτλερ) να μην είναι ο πιο εμπνευσμένος και να φέρνει με το πρώτο άκουσμα… ενήλικους συνειρμούς στο μυαλό αλλά δεν έχει σχέση με τον πρωτότυπο. Ο λόγος για την ταινία Bernard and Doris που σχετίζεται με τις ορχιδέες.
Η ταινία στην οποία πρωταγωνιστούν οι Susan Sarandon ως Doris Duke και ο Ralph Fiennes ως Bernard Lafferty εξιστορεί την σχέση μεταξύ της πάμπλουτης κληρονόμου και του μπάτλερ της. Ο Bernard ένας πρώην αλκοολικός μπάτλερ βρίσκει στο πρόσωπο της Doris το αντικείμενο του θαυμασμού του. Η Doris έναν πολύτιμο βοηθό τόσο στην διαχείριση του νοικοκυριού και την βοήθεια στο θερμοκήπιο με τις ορχιδέες όσο και έναν ιδιαίτερο φίλο που τη συντροφεύει σε κάποια από τα ταξίδια της.
Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Bob Balaban και το σενάριο ο Hugh Costello λίγοι όμως γνωρίζουν πως στην παραγωγή βρίσκεται ο Willie Garson (γνωστός από το Sex and the City) του οποίου συγγενείς ήταν φίλοι με την Doris (πηγαίναν συχνά ταξίδια μαζί) και ο ίδιος την είχε γνωρίσει προσωπικά.
Οι ορχιδέες πρωταγωνιστούν με την παρουσία τους στην ταινία. Οι τίτλοι είναι χτισμένοι γύρω από αιωρούμενα λουλούδια ορχιδέας ενώ οι σκηνές στο θερμοκήπιο παίζουν καθοριστικό ρόλο. Φροντίζοντας μαζί τις ορχιδέες οι ήρωες έρχονται πιο κοντά ενώ κάποια λάθη στην φροντίδα τους οδηγούν σε δραματική ρήξη.
Η Doris Duke γεννήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1912, στην Νέα Υόρκη. Μοναχοκόρη του James Buchanan Duke, του ιδρυτή της American Tobacco Company, της Duke Energy Company και ευεργέτης του Duke University στην ιδιαίτερη πατρίδα του Βόρεια Καρολίνα. Μετά τον θάνατο του J. B. Duke το 1925, η περιουσία του μοιράστηκε μεταξύ του Duke Endowment (έναν οργανισμό που είχε ιδρύσει υπέρ των κατοίκων των πολιτειών Καρολίνα -βόρεια και νότια-) και την 12χρονη κόρη του. Όταν είχε γεννηθεί ο Τύπος την αποκάλεσε “το πλουσιότερο κοριτσάκι στον κόσμο”.
Περιπετειώδης, έξυπνη και ανεξάρτητη, η Doris Duke ήταν αποφασισμένη να μην οριστεί από τις κοινωνικές προσδοκίες του πλούτου της. Απολάμβανε την ελευθερία που της παρείχε ο πλούτος της για να “κυνηγήσει” τα ενδιαφέροντά της τα οποία περιελάμβαναν ταξίδια, τέχνες, ιστορική προστασία, περιβαλλοντολογική προστασία, άγρια ζωή και δενδροκηποκομία.
Μαγεμένη από διαφορετικές κουλτούρες, συγκέντρωσε αμέτρητους θησαυρούς κατά τις παγκόσμιες εξορμήσεις της και απέκτησε αξιόλογες συλλογές Ισλαμικής τέχνης και Νοτιοανατολικής Ασιατικής τέχνης. Επιπροσθέτως των συλλογών της, ήταν προστάτιδα των διενεργηθεισών τεχνών όσο και συμμετέχουσα, εξερευνώντας ενεργά πολλές μορφές τέχνης ως πιανίστρια και συνθέτης της τζαζ μουσικής, μαθήτρια μοντέρνου χορού και τραγουδίστρια σε χορωδία γκόσπελ στο Νέο Τζέρσευ.
Η Doris Duke ήταν μάχιμη οικολόγος με έντονο ενδιαφέρον στην διατήρηση των ειδών και την δενδροκηποκομία. Ιδιαίτερη αγάπη της οι ορχιδέες για τις οποίες και διατηρούσε θερμοκήπια στα οποία ασχολούνταν προσωπικά με την φροντίδα τους. Αρκετά από τα φυτά των θερμοκηπίων της κέρδισαν βραβεία.
Καθ’ όλη την ζωή της προσέφερε σε αρκετούς φιλανθρωπικούς σκοπούς, στην ιατρική έρευνα και την προστασία των παιδιών. Μόλις 21 ετών ίδρυσε το ίδρυμα Independent Aid το οποίο μετονομάστηκε αργότερα σε Doris Duke Foundation. Υπολογίζεται πως έδωσε περισσότερο από 400 εκατομμύρια δολάρια κατά την ζωή της ως ανώνυμες δωρεές.
Πέθανε στις 28 Οκτωβρίου 1993 σε ηλικία 80 ετών λίγες μέρες πριν τα 81α γενέθλιά της, αφήνοντας την πλειοψηφία της περιουσίας της περίπου 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια στο φιλανθρωπικό ίδρυμα Doris Duke Foundation.
************
2 αποτυχημένοι γάμοι, μια πρόωρη γέννα που οδήγησε σε στειρότητα, μια υιοθεσία που οδήγησε σε αποκλήρωση και μια ιδιαίτερη σχέση με τον μπάτλερ της η οποία κατηγορήθηκε πως οδήγησε στον θάνατό της… Στην προσωπική της ζωή ήταν η απόδειξη πως τα πλούτη δεν αγοράζουν την ευτυχία. Το λέει άλλωστε και ένας από τους βιογράφους στο παρακάτω βίντεο.
Στα πλαίσια της φιλανθρωπικής του δράσης το ίδρυμα Doris Duke Foundation παρόλο που πουλά κάποια βιβλία-λευκώματα των συλλογών της με έργα τέχνης (κάποια από αυτά μπορείτε να τα αγοράσετε από το παραπάνω παράθυρο του Amazon) προσφέρει δωρεάν τα βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή. Και τα τρία διαθέσιμα βιβλία είναι γεμάτα με πληροφορίες και φωτογραφίες από μοναδικά κομμάτια. Έτσι αποτελούν ιδανικό ανάγνωσμα τόσο για κάποιον που ενδιαφέρεται για την Ασιατική τέχνη, την Ισλαμική τέχνη ή ακόμη για μερικά μοναδικά κοσμήματα. Απλά κάντε κλικ στον τίτλο και θα μεταφερθείτε στην σελίδα του ιδρύματος για να κατεβάσετε δωρεάν το εκάστοτε βιβλίο.
Copyright 2002 by the Doris Duke Foundation for Islamic Art All rights reserved
Για όσους οι περασμένες δεκαετίες και στιγμιότυπα πλούτου θα έδιναν μια ιδιαίτερη νότα στον τοίχο τους, διαθέσιμη η συγκεκριμένη αφίσα της εκκεντρικής κληρονόμου.
Απλά κάντε κλικ στην παρακάτω εικόνα για μεταφορά στο κατάστημα και επιλογές μεγέθους και κορνίζας.
Σαν σήμερα, 124 χρόνια πριν, ένας ξυπόλυτος ταχυδρόμος εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνη! Το πέρασμα στον μύθο πολλές φορές έχει αρχή σε κάτι τόσο τραγικό. Τις τελευταίες μέρες χρειάστηκε να ερευνήσω αρκετά μέχρι να καταφέρω να γράψω αυτό το επετειακό άρθρο. Νομίζω όσοι από εσάς το διαβάσετε (παρά το μεγαλούτσικο μέγεθος του) θα το βρείτε αρκετά ενδιαφέρον.
Ο Ξυπόλυτος Ταχυδρόμος
Έναν αιώνα πριν τους Σκληρούς του Μαϊάμι ή το CSI Miami ή γενικότερα οτιδήποτε μαρτυρεί τον ζωντανό κοσμοπολίτικο χαρακτήρα της Φλόριντα, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ακόμη και το 1885 δεν υπήρχε σιδηρόδρομος ή και απλός δρόμος που να συνδέουν την ανατολική ακτή της Φλόριντα με το Μαϊάμι. Στην πραγματικότητα απλά πράγματα όπως το να στείλει κανείς ένα γράμμα είχαν την δική τους ιστορία.
Μέχρι και το 1885 για να μεταφερθεί ένα γράμμα από τα χωριά γύρω από την Λίμνη Γουόρθ (πήρε το όνομα από την λιμνοθάλασσα ανατολικά της περιοχής) μέχρι το Μαϊάμι χρειαζόταν αρκετή προσπάθεια. Έτσι τα γράμματα ταξίδευαν με καράβι μέχρι το Τζάκσονβιλ, μετά με το τρένο μέχρι το Σένταρ Κι, με ατμόπλοιο μέχρι το Κι Γουέστ και με σκούνα μέχρι τον Κόλπο Μπισκέιν όπου και κυριολεκτικά πετούσαν τον ταχυδρομικό σάκο από το κατάστρωμα για να τον πιάσει μια βάρκα η οποία και τον έβγαζε στην στεριά. Όλη αυτή η διαδρομή λοιπόν ήταν χρονοβόρα.
Το 1885 δημιουργήθηκε το δρομολόγιο Star Mail, και ο πρώτος στον οποίο ανατέθηκε ήταν ο E. R. Bradley. Αυτό το δρομολόγιο είχε την εξής ιδιαιτερότητα, ο ταχυδρόμος έπρεπε να κωπηλατήσει μόνος του 45 χιλιόμετρα κυρίως στο ξεκίνημα του ταξιδιού από τη Γουέστ Παλμ Μπιτς μέχρι το Χυπολούξο. Στην συνέχεια να περπατήσει ξυπόλυτος 65 χιλιόμετρα πάνω στην άμμο μέχρι το Μαϊάμι, ακολουθώντας την παραλία, με τον ταχυδρομικό σάκο στον έναν ώμο και τα παπούτσια στον άλλο. Συνολικά 110 χιλιόμετρα διαδρομής τα οποία και διένυε ξανά στον δρόμο της επιστροφής (σύνολο 220) κρατούσαν τον ξυπόλυτο ταχυδρόμο σε αποστολή για έξι μέρες!
Η σφραγίδα της πόλης Hypoluxo
Το 1887 ο δεύτερος ξυπόλυτος ταχυδρόμος έμελλε να γίνει και ο πιο γνωστός. Το όνομά του ήταν James Edward Hamilton. 124 χρόνια πριν λοιπόν, εξαφανίστηκε χωρίς ίχνη και ποτέ δεν βρέθηκε το πτώμα του. Τα ρούχα του βρέθηκαν στην μια μεριά του Κολπίσκου Χίλσμπορο, ενώ η βάρκα που θα χρησιμοποιούσε για εκείνο το τμήμα της διαδρομής από την άλλη πλευρά. Οι έρευνες κατέληξαν πως ο James E. Hamilton δεν βρήκε την βάρκα του (την οποία κάποιος κακοήθης ή πλακατζής είχε μετακινήσει στην αντίπερα όχθη) στην θέση της και κολύμπησε μέχρι την άλλη πλευρά για να την ανασύρει και χρησιμοποιήσει για την μεταφορά της αλληλογραφίας.
Στην προσπάθειά του να κολυμπήσει απέναντι πνίγηκε ή/και δέχτηκε επίθεση από αλιγάτορες και καρχαρίες που ζουν στα εκεί νερά. “Κάποιος ξένος” είχε συλληφθεί και κατηγορηθεί ως ο κακοήθης που μετακίνησε την βάρκα αλλά μιας και τελικά αθωώθηκε των κατηγοριών το όνομά του δεν καταγράφηκε. Μετά τον θάνατο του Hamilton την διαδρομή ανέλαβε ο Andrew Garnett που μέχρι τότε ήταν διευθυντής του ταχυδρομείου της περιοχής. Ο Garnett εκτελούσε την διαδρομή μέχρι και το 1893 όπου και φτιάχτηκε σιδηρόδρομος στην περιοχή.
Από αριστερά προς δεξιά, ο τρίτος κύριος είναι ο Garnett και ο τέταρτος ο Hamilton
Το 1943 ο Θεόδωρος Πραττ, στο βιβλίο του “Ο ξυπόλυτος ταχυδρόμος / The Barefoot Mailman” εμπνεύστηκε από την ιστορία του Hamilton και ενώ άλλαξε αρκετά από τα γεγονότα, ήταν και ο εμπνευστής του όρου “Ξυπόλυτος Ταχυδρόμος”. Αργότερα, το 1951 το βιβλίο μεταφέρθηκε στην μεγάλη οθόνη στην ομώνυμη ταινία.
Το άγαλμα του ξυπόλυτου ταχυδρόμου κοντά στον φάρο του Χίλσμπορο
Αρκετά χρόνια μετά, στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ο Milton O. Carpenter, δημιούργησε ένα υβρίδιο μεταξύ της Sophrolaeliocattleya* Madge Fordyce και της Laelia briegeri. Η Βασιλική Βοτανολογική Εταιρία (Royal Horticulture Society) στην Αγγλία – είναι η υπεύθυνη αρχή για την εγγραφή νέων υβριδίων στον κατάλογο με τις ορχιδέες – απαιτεί πάντα ο εκάστοτε δημιουργός νέου υβριδίου να παρέχει 2 επιλογές ονομάτων, μιας και ως δημιουργός είναι και αυτός που το “βαφτίζει”. Ο Carpenter λοιπόν είχε επιλέξει να δώσει το όνομα Sophrolaeliocattleya (Slc. για συντομία) Margaret Harris. Η Margaret ήταν η γυναίκα του Clyde Harris ενός επιστήθιου φίλου του Carpenter. Επίσης η Margaret στο παρελθόν είχε διατελέσει ως πρώτη γραμματέας της Αμερικάνικης Εταιρίας Ορχιδέας (AOS).
Υπήρξε όμως ένα πρόβλημα, υπήρχε ήδη ένα υβρίδιο που κάποιος είχε αφιερώσει στην Margaret δίνοντας το όνομά της, συγκεκριμένα ήταν η Brassolaeliocattleya Margaret Harris. Έτσι η Βασιλική Βοτανολογική Εταιρία επέλεξε το δεύτερο όνομα επιλογής που είχε ορίσει ο Carpenter: Slc. Barefoot Maiman. Το πλήρες όνομα της Margaret ήταν … Margaret Garnett Harris και ήταν κόρη Andrew Garnett ενός από τους ξυπόλυτους ταχυδρόμους πιο πάνω.
*Πλέον το γένος έχει μετονομαστεί σε Cattlianthe, άρα και το φυτό της ιστορίας μετονομάστηκε σε Cattlianthe Barefoot Mailman.
Ίσως ο ελληνικός τίτλος (Η κυρία και ο μπάτλερ) να μην είναι ο πιο εμπνευσμένος και να φέρνει με το πρώτο άκουσμα… ενήλικους συνειρμούς στο μυαλό αλλά δεν έχει σχέση με τον πρωτότυπο. Ο λόγος για την ταινία Bernard and Doris που σχετίζεται με τις ορχιδέες.
Οι ορχιδέες πρωταγωνιστούν με την παρουσία τους στην ταινία. Οι τίτλοι είναι χτισμένοι γύρω από αιωρούμενα λουλούδια ορχιδέας ενώ οι σκηνές στο θερμοκήπιο παίζουν καθοριστικό ρόλο. Φροντίζοντας μαζί τις ορχιδέες οι ήρωες έρχονται πιο κοντά ενώ κάποια λάθη στην φροντίδα τους οδηγούν σε δραματική ρήξη.
